هاشمی رفسنجانی، نماد اعتدال بود

هاشمی رفسنجانی، نماد اعتدال بود

مرگ، حق است و سرنوشت همه ما انسانها همین است. چرا که بازگشت همه به سوی خداست. طبیعی است که مرگ عزیزان برای ما سخت است ولی باید مصیبتها را تحمل کرد. امام امت (ره) که از میان ما پرکشید شوک عجیبی بر کشور و حتی جهان وارد شد و باور آن برای مردم انقلابی و ولایتمدار ما بسیار دشوار بود. ارتحال امام خمینی (ره) برای تمام کسانی که دوستدار انقلاب اسلامی بودند بسیار سخت و نگران کننده بود اما خدا را شکر حضرت آیت الله خامنه ای توانستند جای خالی وی را پر کنند و این کشتی توفان زده را به ساحل امن هدایت نمایند.

فقدان ناگهانی آیت الله هاشمی رفسنجانی رییس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظام، یار دیرین رهبر و از پیشگامان نهضت اسلامی نیز یکی دیگر از مصیبت های بزرگی بود که بر ملت ایران گذشت. هر چند در طول مدتی که از عمر بابرکت انقلاب اسلامی می گذرد عزیزان بسیاری همچون مطهری، بهشتی، رجایی، باهنر، طالقانی، دستغیب، مهدوی کنی، مشکینی، اردبیلی و ... را از دست داده ایم اما ارتحال هاشمی رفسنجانی نشان داد که هم برای مقام معظم رهبری و هم برای بسیاری از مردم واقعا سخت و دردناک بود. چرا که هاشمی شخصیتی کم نظیر و مغز متفکر نظام بود. خلاء وجود وی در حوادث و بزنگاههای آینده قطعا نمایان خواهد شد. هاشمی نماد اعتدال بود و همواره به دنبال ایجاد اتحاد و همبستگی در بین گروههای سیاسی و همچنین وحدت بین شیعه و سنی بود.

حضور گسترده و میلیونی مردم در مراسم تشییع جنازه و ختم هاشمی رفسنجانی نیز به دلیل محبوبیت و مظلومیت وی بود. هاشمی هم مانند شهید بهشتی، مظلوم بود و تهمت ها و جفاهای بسیاری از جانب هر دو جناح چپ و راست را به جان خرید و به خاطر حفظ نظام اسلامی سکوت کرد. حتی حاضر بود فرزندان خود را فدای انقلاب کند تا خدای نکرده آسیبی به اصل نظام وارد نشود. برخی ها وی را در این اواخر متهم به سازشکاری و عافیت طلبی می کردند. اما سخت در اشتباه بودند زیرا هاشمی که خرابی های جنگ تحمیلی 8 ساله را دیده و سالها عمر خود را صرف بازسازی ویرانی های جنگ کرده بود نگران ویران شدن دوباره کشور بود و دلش نمی خواست کشور درگیر جنگ دیگری شود. تمام تلاش هاشمی، برای آبادانی ایران بود و اگر برای بازسازی کشور، خون دل نخورده بود شاید این همه به دنبال دور کردن سایه جنگ از سر ایران نبود. حیف که تا زنده بود قدر وی را ندانستیم.