فقط آینده مطبوعات محلی روشن است

فقط آینده مطبوعات محلی روشن است

دو نوع  مطبوعات در کشور داریم. نوع اول مطبوعات سراسری و نوع دوم مطبوعات محلی و استانی هستند. قبلا که رسانه های دیجیتال و شبکه های مجازی وجود نداشت، مطبوعات سراسری و به قول معروف روزنامه ها و نشریات کشوری از جایگاه بالاتری برخوردار بودند و مخاطبان بیشتری داشتند. اما اکنون وضعیتی معکوس پیدا کرده و نشریات محلی و استانی برای مردم جذابتر است.

تا چند وقت پیش برخی نشریات محلی تلاش می کردند که با چاپ خبرها و مطالب کشوری و جهانی، خود را به نوعی هم ردیف نشریات سراسری تلقی کنند و با افتخار عنوان می کردند که نشریه یا روزنامه آنها در سراسر کشور مخاطب و طرفدار دارد و با نگاهی تحقیرآمیز به نشریات استانی و محلی می نگریستند.

یک استاد روزنامه نگاری نیز چندی پیش در یک کارگاه آموزشی به این نکته اشاره کرد و گفت: مدیران نشریات محلی باید اهتمام بیشتری نسبت به انتشار اخبار و مطالب محلی داشته باشند و هرگز تلاش نکنند که خود را شبیه روزنامه ها و نشریات کشوری کنند زیرا این سیاستی اشتباه است و جایگاه خود را در بین مخاطبان اصلی از دست می دهند. شعار معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد در این اواخر هم تقویت و حمایت از نشریات محلی بوده است. مردم به روزنامه ها و نشریاتی توجه می کنند که اخبار محله، شهر و روستای خودشان را در آن ببینند.

در حال حاضر روزنامه ها و نشریات سراسری مخاطب پر و پا قرصی ندارند. مردم مثل سابق برای تهیه روزنامه سراسری به کیوسک های مطبوعاتی مراجعه نمی کنند زیرا اخبار کشوری و جهانی را از طریق شبکه های اجتماعی و از طریق گوشی همراه خودشان دریافت می کنند و اخبار روزنامه ها دیگر تازگی و جذابیتی برای آنها ندارند. امروزه مطبوعات سراسری فقط در موارد خاص و در حد رفع نیاز مورد استفاده قرار می گیرند و کسی مشتاق آنها نیست. حتی اهالی رسانه هم رغبطی به ورق زدن روزنامه های کشوری ندارند و فقط به صفحه اول آنها نیم نگاهی می اندازند یا اگر ضروری باشد نسخه دیجیتال روزنامه ها را از طریق فضای مجازی مشاهده می کنند. لذا با قاطعیت می توان عرض کرد که فقط آینده مطبوعات محلی و استانی روشن است و مطبوعات سراسری آینده ای ندارند.