شعر طنز/ بی اعتنایی به عشق

بی اعتنایی به عشق

آندم که عشق آمد، هیچ اعتنا نکردم

وقتی که دور می شد، او را صدا نکردم

از آسمان چشمش، صدها ستاره بارید

قلب شکسته ام را، با آن دوا نکردم

با شوق می نوشتم، هر روز قصه ای نو

خودکار و دفترم را، یکدم رها نکردم

تصویر گنگ یک دوست، پیداست در نگاهم

آن خاطرات خوش را، از خود جدا نکردم

سی سال کوچه ها را، دنبال او دویدم

دستم به لحظه ای نیز، از پا خطا نکردم

پیدا نکردم از او نام و نشانه ای را

هر چند مثل مجنون، خود را فدا نکردم

سروده: حسین فریدونی