بیست و یک سال تلاش و هزار مشقت روزنامه نگاری

بیست و یک سال تلاش و هزار مشقت روزنامه نگاری

در آستانه بهار قرآن و بهار طبیعت و آغاز بیست و یکمین سالگرد انتشار هفته نامه صدف به هزارمین شماره نشریه نیز نزدیک می شویم. قاعدتا باید از این تقارن میمون و مهم خوشحال باشیم، بایستی در تدارک برگزاری مراسم جشن باشکوهی باشیم و همه اصحاب رسانه و فرهنگ دوستان استان هرمزگان را برای حضور در جشن تولد نشریه دعوت کنیم.

دلمان می خواهد از تمام عوامل دست اندرکار و خبرنگارانی که از ابتدای تاسیس و راه اندازی این نشریه زحمت کشیده اند تجلیلی شایسته به عمل آوریم و به آنها خسته نباشید بگوییم. اما چه بگویم که نگفتنم بهتر است.

به دلیل تورم، گرانی و اوضاع نابسامان اقتصادی کشور، بالطبع وضع اقتصادی و درآمد نشریات هم خوب نیست، برخی از نشریات به دلیل مشکلات اقتصادی در سالهای اخیر تعطیل شده اند، شمارگان اکثر نشریات و روزنامه ها کاهش پیدا کرده و به صورت تک رنگ چاپ و منتشر می شوند. ما مطمئن نیستیم سال آینده بتوانیم به فعالیت خود ادامه دهیم. از چند سال پیش، درآمدزایی نشریه به تدریج سیر نزولی پیدا کرد و برای حفظ بقای آن ناچار شدیم که سیاست اقتصاد مقاومتی را در پیش بگیریم. با تعدیل نیرو، کوچک کردن قطع نشریه، کاهش مراکز توزیع و ... به هر طریقی بود هزینه ها را کاهش دادیم. عدم حمایت کافی از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد، بالا رفتن هزینه چاپ، کاغذ، زینک، اینترنت، آب و برق، اجاره دفتر و اجرای قوانین سخت مالیاتی و بیمه ای و دستورالعمل های دست و پاگیر و همچنین عدم پرداخت به موقع هزینه آگهی ها از سوی ادارات دولتی، رمق و انگیزه ادامه کار را برای ما باقی نگذاشته است.

از اینها گذشته، حرف دل مردم را هم نمی توانیم به خوبی منعکس کنیم و هر چه بنویسیم، مدیران به دل می گیرند. توقع دارند ما همواره چشم خود را بر روی ایرادات و مشکلات جامعه ببندیم و فقط تعریف و تمجید کنیم. اگر توقع تملق از رسانه ها دارند بایستی لااقل حمایت مالی کافی هم از رسانه ها داشته باشند.

در طول این 20 سال به امید بهتر شدن اوضاع اقتصادی و فرهنگی کشور، سختی ها و فشارها را تحمل کردیم اما چشم انداز روشنی برای بهبود وضعیت دیده نمی شود. امسال حتی کاغذ و یارانه حمایتی دلگرم کننده ای نیز به نشریات استان هرمزگان اختصاص داده نشد چون مسئولان کشور معتقدند که استان هرمزگان یکی از استانهای برخوردار است و مطبوعات آن نیاز به حمایت چندانی ندارند. پیش بینی می شود که این حمایت های اندک، در سال آینده به طور کامل قطع شود.

هر چند اکثر صاحب نظران معتقدند مطبوعات چاپی در تمام نقاط دنیا در حال منسوخ شدن است ولی من معتقدم مطبوعات محلی بر خلاف مطبوعات سراسری، هنوز مخاطبان خاص خود را دارند؛ ضمن اینکه رادیو و تلویزیون هم مثل سابق مخاطب ندارند.

می دانم که نوشتن درباره مشکلات و مشقت های روزنامه نگاری بی نتیجه است و مرگ مطبوعات برای کسی اهمیتی ندارد ولی می خواهم بنویسم تا در تاریخ مطبوعات استان ثبت شود و آیندگان تصور نکنند که ما خیلی خوش به حالمان بوده است.

به هر حال فرا رسیدن بیست و یک سالگی نشریه صدف را گرامی داشته و پیشاپیش سال نو را نیز به همگی تبریک عرض می نمایم.